കളി ദുരന്തത്തിലേക്ക്
എന്നാൽ എല്ലാവരും വിവേകത്തോടെയല്ല മുന്നോട്ട് പോയത്.
അഹങ്കാരിയും എന്നാൽ വിവേകശൂന്യനുമായ ജനറൽ സെർഹി ദൊറോഷെങ്കോ, ഈ യുദ്ധം തന്ത്രത്തേക്കാളുപരി പ്രകടനപരതയുടെ കാര്യമാണെന്ന് വിശ്വസിച്ചു. തളർന്ന തൻ്റെ ഉദ്യോഗസ്ഥരുടെ ഉപദേശങ്ങളെ അവഗണിച്ച്, യുദ്ധം തകർത്ത നഗരചത്വരത്തിൽ അദ്ദേഹം ഒരു വലിയ "മനോവീര്യം വർദ്ധിപ്പിക്കുന്ന" ആഘോഷം സംഘടിപ്പിച്ചു - പരേഡുകൾ, പതാകകൾ, പ്രസംഗങ്ങൾ, സൈനിക ബാൻഡുകൾ.
പ്രായമായ ഗ്രാമീണർ പൊട്ടിയ ജനലുകളിലൂടെ ഈ വിചിത്രമായ കാഴ്ച നോക്കിനിന്നു, വിശപ്പും ദുഃഖവും അവരുടെ മുഖത്ത് കടുപ്പം നിറച്ചിരുന്നു. അവർക്കിടയിൽ, പ്രായംചെന്ന ഒരു തത്ത്വചിന്താ അധ്യാപകനായ മൈക്കോള സ്വയം പിറുപിറുത്തു:
"ബുദ്ധിയുള്ളവർക്ക് ജീവിതം ഒരു സ്വപ്നം, വിഡ്ഢികൾക്ക് ഒരു കളി, സമ്പന്നർക്ക് ഒരു ഹാസ്യം, പാവപ്പെട്ടവർക്ക് ഒരു ദുരന്തം."
പരേഡ് ആരംഭിച്ചു, ബാൻഡ് വായിച്ചു, ജനറൽ തൻ്റെ പ്ലാറ്റ്ഫോമിൽ അഭിമാനത്തോടെ നിന്നു. നിമിഷങ്ങൾക്കകം, അകലെ നിന്നൊരു ചൂളംവിളി ശബ്ദം സംഗീതത്തെ കീറിമുറിച്ചു - ശത്രുക്കളുടെ ഒരു മിസൈൽ ലക്ഷ്യം കണ്ടു, ആ കാഴ്ചയ്ക്കും ജനറലിൻ്റെ മിഥ്യാബോധത്തിനും അന്ത്യം കുറിച്ചു.
ചത്വരം വീണ്ടും നിശ്ശബ്ദമായി, കത്തുന്ന അവശിഷ്ടങ്ങളുടെ നേരിയ ശബ്ദവും മൈക്കോളയുടെ കയ്പേറിയ നെടുവീർപ്പും മാത്രം ബാക്കിയായി:
"ജീവിതത്തെ ഒരു കളിയായി കാണുന്നവർ, പലപ്പോഴും അതിലെ തോൽവിയുടെ വില മറന്നുപോകുന്നു."