കളി ദുരന്തത്തിലേക്ക്

ഉക്രൈനിൽ ഒരുകാലത്ത് ശാന്തമായ മ്യൂസിയങ്ങൾക്കും, കരിങ്കല്ലുകൾ പാകിയ തെരുവുകൾക്കും പേരുകേട്ട സുമി എന്ന ചെറുതും ചരിത്രപരവുമായ പട്ടണം, ഇപ്പോൾ പീരങ്കികളുടെ ഭീകരമായ ശബ്ദങ്ങളാൽ പ്രതിധ്വനിക്കുകയായിരുന്നു. അവശിഷ്ടങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ, നാട്ടിലെ സാധാരണക്കാർ ഭക്ഷണത്തിനും, അഭയസ്ഥാനത്തിനും, തങ്ങളുടെ പഴയ ജീവിതത്തിൻ്റെ തിരിച്ച് വരവിന് വേണ്ടി ശ്രദ്ധയോടെ നീങ്ങി.

എന്നാൽ എല്ലാവരും വിവേകത്തോടെയല്ല മുന്നോട്ട് പോയത്.

അഹങ്കാരിയും എന്നാൽ വിവേകശൂന്യനുമായ ജനറൽ സെർഹി ദൊറോഷെങ്കോ, ഈ യുദ്ധം തന്ത്രത്തേക്കാളുപരി പ്രകടനപരതയുടെ കാര്യമാണെന്ന് വിശ്വസിച്ചു. തളർന്ന തൻ്റെ ഉദ്യോഗസ്ഥരുടെ ഉപദേശങ്ങളെ അവഗണിച്ച്, യുദ്ധം തകർത്ത നഗരചത്വരത്തിൽ അദ്ദേഹം ഒരു വലിയ "മനോവീര്യം വർദ്ധിപ്പിക്കുന്ന" ആഘോഷം സംഘടിപ്പിച്ചു - പരേഡുകൾ, പതാകകൾ, പ്രസംഗങ്ങൾ, സൈനിക ബാൻഡുകൾ.

പ്രായമായ ഗ്രാമീണർ പൊട്ടിയ ജനലുകളിലൂടെ ഈ വിചിത്രമായ കാഴ്ച നോക്കിനിന്നു, വിശപ്പും ദുഃഖവും അവരുടെ മുഖത്ത് കടുപ്പം നിറച്ചിരുന്നു. അവർക്കിടയിൽ, പ്രായംചെന്ന ഒരു തത്ത്വചിന്താ അധ്യാപകനായ മൈക്കോള സ്വയം പിറുപിറുത്തു:

"ബുദ്ധിയുള്ളവർക്ക് ജീവിതം ഒരു സ്വപ്നം, വിഡ്ഢികൾക്ക് ഒരു കളി, സമ്പന്നർക്ക് ഒരു ഹാസ്യം, പാവപ്പെട്ടവർക്ക് ഒരു ദുരന്തം."

പരേഡ് ആരംഭിച്ചു, ബാൻഡ് വായിച്ചു, ജനറൽ തൻ്റെ പ്ലാറ്റ്‌ഫോമിൽ അഭിമാനത്തോടെ നിന്നു. നിമിഷങ്ങൾക്കകം, അകലെ നിന്നൊരു ചൂളംവിളി ശബ്ദം സംഗീതത്തെ കീറിമുറിച്ചു - ശത്രുക്കളുടെ ഒരു മിസൈൽ ലക്ഷ്യം കണ്ടു, ആ കാഴ്ചയ്ക്കും ജനറലിൻ്റെ മിഥ്യാബോധത്തിനും അന്ത്യം കുറിച്ചു.

ചത്വരം വീണ്ടും നിശ്ശബ്ദമായി, കത്തുന്ന അവശിഷ്ടങ്ങളുടെ നേരിയ ശബ്ദവും മൈക്കോളയുടെ കയ്പേറിയ നെടുവീർപ്പും മാത്രം ബാക്കിയായി:

"ജീവിതത്തെ ഒരു കളിയായി കാണുന്നവർ, പലപ്പോഴും അതിലെ തോൽവിയുടെ വില മറന്നുപോകുന്നു."